ΘΕΜΑ : Τα πάντα για την μπύρα
ΠΕΡΙ ΜΠΥΡΑΣ
Μπύρα στα Ελληνικά, Beer στα Αγγλικά,
Bier, στα Γερμανικά, Biere, στα Γαλλικά,
Olut, στα Φιλανδικά, Carveza, στα Ισπανικά,
Carveja, στα Πορτογαλικά, Carvogia, στα Ιταλικά.
Ναι, αλλά τι είναι τελικά ;
ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Είναι προϊόν αλκοολικής ζύμωσης, 100% φυσικό προϊόν αφού παράγεται αποκλειστικά από 4 φυσικά συστατικά : ΒΥΝΗ – ΛΙΚΙΣΚΟ – ΜΑΓΙΑ και ΝΕΡΟ σε άπειρους μεταξύ τους συνδυασμούς. Το αποτέλεσμα είναι πάνω από 30.000 διαφορετικές μπύρες που παρασκευάζονται σήμερα σε όλα τα μέρη του κόσμου.
Ανάλογα με τη μυστική συνταγή κάθε ζυθοποιού και από χώρα σε χώρα, εκτός από το κριθάρι για την παραγωγή βύνης μπορεί να χρησιμοποιηθεί σιτάρι, σίκαλη, ρύζι ή κάποιο άλλο δημητριακό.
Ο τρόπος παρασκευής είναι γνωστός από την αρχαιότητα αφού οι Σουμέριοι (πρίν από 6.000 χρόνια) μετέτρεπαν το 40% των δημητριακών τους σε ζύθο. Επίσης οι Ρωμαίοι την λάτρευαν, οι μοναχοί γνώριζαν εδώ και αιώνες τα απόκρυφα μυστικά της και στον μεσαίωνα μάλιστα για λόγους υγιεινής είχαν αντικαταστήσει το νερό, το οποίο ήταν φορέας χολέρας και πανώλης, με την μπύρα.
Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται δεν παχαίνει αφού περιέχει μόλις 43 θερμίδες/100 ml και έχει πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα.
Συχνά οι μπύρες αρωματίζονται με κάποιο μπαχαρικό (κύμινο, μοσχοκάρυδο, κολίνατρο), με καρπούς (καρύδι, αμύγδαλο), με φρούτα (αχλάδι, μήλο, ροδάκινο, κλπ.) ή ακόμα και με φρούτα του δάσους. Δεν περιέχει όμως συντηρητικά, τεχνητές χρωστικές ουσίες ή άλλα πρόσθετα.
Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΜΠΥΡΑΣ
1. Βυνοποίηση
Η Βυνοποίηση δεν είναι άλλο από τη διαδικασία παραγωγής βύνης, που επιτυγχάνεται με εμπλουτισμό των σπόρων (κριθάρι) με νερό, έτσι ώστε να αποκτήσουν το επιθυμητό ποσοστό υγρασίας που εξαρτάται από τον τύπο βύνης που θέλουμε να παράγουμε.
Βύνη ονομάζεται η βλάστηση (φύτρα) του σπόρου που έχει επιτευχθεί με κατάλληλες συνθήκες θερμοκρασίας και υγρασίας.
2. Άλεσμα και Εκχύλιση
Το μίγμα της βύνης αλέθεται σε ειδικό μύλο ώστε να απελευθερώσει τα συστατικά στο εσωτερικό του σπόρου. Στη συνέχεια η αλεσμένη βύνη ανακατεύεται με καυτό νερό στο δοχείο εκχύλισης με σκοπό να μετατραπεί το άμυλο της βύνης σε ζυμώσιμα σάκχαρα. Οι υδατοδιαλυτές ουσίες περνάνε σε υγρή μορφή και δημιουργείται ένα διάλυμα που αποτελεί το γλαύκο της μπύρας (κάτι αντίστοιχο με το μούστο του κρασιού).
3. Διήθηση και Βρασμός
Το γλαύκο της βύνης φιλτράρεται για να φύγουν τα στερεά υπολείμματα και στη συνέχεια μεταφέρεται στο δοχείο βρασμού όπου βράζει για μιάμιση ώρα περίπου. Σε αυτή τη φάση προστίθεται ο λικίσκος που δίνει χαρακτηριστική πικρή γεύση και άρωμα. Το γλαύκος κατόπιν ψύχεται και μεταφέρεται στα ζυμωτήρια.
4. Ζύμωση
Προστίθεται μαγιά με οξυγόνο και η διαδικασία ζύμωσης ξεκινάει. Η ζύμωση για μια LAGER γίνεται σε χαμηλή θερμοκρασία με μαγιά χαμηλής ζύμωασης. Για μια ALE η ζύμωση γίνεται σε θερμοκρασία δωματίου με μαγιά υψηλής ζύμωσης και διαρκεί λιγότερο. Μετά τη ζύμωση η νεαρή μπύρα ψύχεται στους 00 και ξεκινάει η περίοδος ωρίμανσης.
5. Φιλτράρισμα
Μετά το τέλος της περιόδου ωρίμανσης η μπύρα φιλτράρεται και γίνεται διαυγής. Ορισμένες μπύρες όπως η WEISS σερβίρονται αφιλτράριστες (με τη μαγιά τους).
6. Αποθήκευση - Συντήρηση
Υπάρχουν κάποια πράγματα στα οποία η μπύρα αντιδρά αρνητικά όπως ο ήλιος, η ζέστη, το κούνημα και ο χρόνος.
Δεν αντέχει καθόλου το φως το ήλιου γι’ αυτό και εμφιαλώνεται σε σκούρο μπουκάλι. Επίσης η μπύρα καταστρέφεται από την υγρασία, τη σκόνη, τις έντονες μυρωδιές και τα πολλά κουνήματα. Τέλος, δεν πρέπει να αφήσουμε την μπύρα να «γεράσει».
Απολαμβάνουμε την μπύρα φρέσκια και δροσερή
ΞΑΝΘΙΑ – ΚΟΚΚΙΝΗ Ή ΜΑΥΡΗ
Ο τρόπος παρασκευής κατατάσσει την μπύρα σε διαφορετικές κατηγορίες που κάθε μια έχει και τους οπαδούς της.
LAGER : Ξανθές μπύρες, χαμηλής ζύμωσης. Το χρώμα τους οφείλεται στις βύνες κριθαριού με ανοιχτό χρώμα από τις οποίες προέρχονται.
SMOKENLAGER : Καστανή με πολύ ευχάριστο άρωμα καπνιστής βύνης. Η καπνιστή βύνη παράγεται από επεξεργασία καπνίσματος με ειδικά ξύλα.
PILSENER ή PILS : Ξανθές μπύρες με εντονότερη τη γεύση του λικίσκου με τη φίνα πικράδα του. Οι «fans» την αποκαλούν η “σαμπάνια» της μπύρας.
WEISS : Σταρένιες μπύρες με θολό αχυρένιο χρώμα. Λέγεται από τους κεντροευρωπαίους και WHITEBEER (άσπρη μπύρα).
TRAPPISTES ή ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΕΣ : Οι βέλγικες μοναστηριακές είναι οι πιο φημισμένες στον κόσμο στις οποίες η επαναζύμωση, γίνεται μέσα στο μπουκάλι.
ALE : Μπύρες υψηλής και ταχείας ζύμωσης. Ανάλογα με τη συνταγή (μυστική) του ζυθοποιού έχουν συνήθως φρουτώδη αρώματα, με γεύση μπαχαρικών κακάο – καφέ. Οι ΑLE μπύρες είναι κόκκινες ή μαύρες (REDBEERS).
BOCK : Μαύρη μπύρα LAGER με αρκετή ποσότητα μαύρης βύνης.
STOUT: Μαύρες μπύρες που οφείλουν το χρώμα τους στο έντονο καβούρντι-σμα των σπόρων κατά τη διάρκεια της βυνοποίησης.
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΣΕΡΒΙΡΙΣΜΑΤΟΣ
1. Το κατάλληλο Ποτήρι
Η μπύρα θέλει το ποτήρι της για να ζωντανέψει και αν μάλιστα «κυλίσει» στο σωστό, τότε θα ανταμείψει όλες τις αισθήσεις. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι για κάθε μπύρα υπάρχει και ένα διαφορετικό. Από το μεγάλο ίσιο ποτήρι, με το χερούλι, μέχρι τις μεγάλες «τουλίπες» και τα στρογγυλά με το κοντό ή ψηλό πόδι.
2. Ο Αφρός
Δεν είναι διακοσμητικός. Όσοι ξέρουν πίνουν την μπύρα τους με λίγο αφρό, ανάλογα το ποτήρι, (ένα με δύο δάχτυλα) δηλαδή 2-3 εκατοστά, για να την προστατεύει από το οξυγόνο που μπορεί άμεσα να αλλοιώσει τη γεύση και τα αρώματά της.
Σε μια καλής ποιότητας μπύρα ο αφρός μετά το σερβίρισμα μειώνεται στο μισό (περίπου σε ένα λεπτό) ενώ ώσπου να αδειάσει το ποτήρι θα πρέπει να υπάρχουν κάθετα ίχνη πάνω σε αυτό.
Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ
Η θερμοκρασία σερβιρίσματος της μπύρας διαφέρει από χώρα σε χώρα. Μεγάλη σημασία έχει και για το είδος της μπύρας γιατί τα αρώματα και η γεύση καθεμιάς αναδεικνύεται σε διαφορετικούς βαθμούς.
Στη χώρα μας (ειδικά το καλοκαίρι) την προτιμάμε παγωμένη. Το πόσο κρύα θα είναι επηρεάζει επίσης τη γεύση του φαγητού που συνοδεύει.
Ο γενικότερος κανόνας θέλει να σερβίρονται :
Lager & Pilsener 60-80 C, Ale 100-140 C, Weiss 120-150 C.
Σ.Α.Σ Ε.Η.Ε.